Louisa, een woord van liefde

Samenvatting

Paul Collet en Pierre Drouot hadden met L'étreinte - een soort van intimistisch Histoire d'O - een schandaalreputatie verworven; het poëtisch-impressionistische Louisa, een woord van liefde deed echter minder stof opwaaien. Het onderwerp was daarom niet minder provocerend of taboedoorbrekend, maar de film speelde zich af in een romantisch 'decor d'époque', waardoor het grote publiek minder werd afgeschikt.

Met Manets schilderij 'Le déjeuner sur l'herbe' als uitgangspunt verzonnen Drouot en Collet een scenario - dat door Jean Ferry wat werd bijgeschaafd - rond een harmonieuze driehoeksverhouding tussen twee bohémiens en een aristocrate. ln tegenstelling tot Truffauts Jules et Jim (1961) wordt de liefde tussen de drie hier niet gefnuikt door de onmacht van het individu, maar wel door de strenge burgelijke moraal, de hypocrisie van de adel en het oorlogsgeweld, die de bron van alle kwaad zijn.

Cameraman Eddy Van der Enden maakte gebruik van soft-focus bij het in beeld brengen van dit sentimentele sprookje, dat door het propageren van de vrije liefde en het communeleven natuurlijk sterk inspeelde op de idealen van de non-conformistische en pacifistische anti-Vietnam generatie. De makers gaven trouwens grif toe gespeculeerd te hebben op de respons van deze doelgroep. De Belgische pers reageerde, net als het publiek, erg enthousiast op deze op twaalf miljoen Belgische frank geraamde film, die gedurende meer dan dertien weken op de Brusselse en Antwerpse bioscoopaffiche prijkte en ook in Frankrijk uitkwam.