psychologisch drama

Tweede speelfilm Pim de la Parra is psychologisch drama over een jonge vrouw die verstrikt raakt in liefdes dwaalwegen.

Boekverfilming naar de roman Hip-Hip-Hip voor de Antikrist van Heere Heeresma.

Om de wederkeer van Christus te bespoedigen wordt de wereld omgetoverd tot een oord van ontucht, een modern Sodom en Gomorra. Op het landgoed van de psychiatrische inrichting 'Hoop doet leven' gaat een aristocratisch gezin met volwassen kinderen en twee bedienden zich te buiten aan allerlei zondige handelingen en orgastische maaltijden die in de verte doen denken aan Marco Ferreri's La gronde bouffe (1973).

Kunstenaar Eric word als lifter opgepikt door roodharige Olga. Ze krijgen prompt een auto-ongeluk, maar het wordt het begin van een intense liefdesgeschiedenis.

Surrealistisch ogende vertelling over een mensenschuwe etaleur die zijn fantasieën projecteert op paspoppen.

Rob woont in de polder en heeft nauwelijks contact met mensen. Op een dag krijgt hij bericht dat de oude aristocraat met wie hij als jongen schaakte, is overleden. De man heeft hem het schaakspel nagelaten. Van Rijns pleegdochter, op wie Rob ooit verliefd was maar die hij nooit meer heeft gezien, komt hem opzoeken. Zijn haar bedoelingen zuiver? De gouden koning in het schaakspel blijkt haar drijfveer - de afloop fataal.

Dit is een vrij trouwe verfilming van Willem Elsschots veertig bladzijden tellende melancholische novelle uit 1948, zijn laatste werk.

Frans Buyens, die de schrijver persoonlijk had gekend, speelde al langer met het idee van een verfilming, maar Elsschots familie weigerde de rechten te verkopen. Ook Henri Storck, Charles Dekeukeleire en André Delvaux hadden met vergelijkbare filmplannen rondgelopen. Maar in 1971 stond dochter Adèle De Ridder dan toch de rechten af, en meteen kon eminent documentarist Buyens beginnen aan zijn tweede fictiefilm.

Karakteranalyse van een verlamde, religieuze jonge vrouw die God belooft om non te worden indien ze geneest en de liefde mag ontdekken.

Dit is de eerste film van Luc Monheim, de veelbesproken avant-garde beeldhouwer, theater- en filmdecorateur (onder meer Het dwaallicht). Met deze productie wilde Monheim een eind maken aan de literaire verfilmingen en historisch-romantische drama's in de Vlaamse film, met andere woorden de filmproductie van haar artistieke piëdestal duwen en actuele, maatschappelijke thema's aansnijden.

Psychologische thriller over een jongeman die zijn geheugen is kwijtgeraakt.

Een jongeman wordt zwervend op straat aangetroffen. Omdat hij aan geheugenverlies lijdt wordt hij in een psychiatrische inrichting opgenomen. Door de politie wordt hij verdacht van een moord. Langzaam komen zijn herinneringen terug. De man ontrafelt een complot waarin hij zelf dader en slachtoffer lijkt te zijn.

Nederland, jaren twintig: de zoon van een rijke zuivelfabrikant wil niet in zijn vaders voetsporen treden. Hij stopt met zijn studie en hangt wat thuis rond.

Als zijn moeder opgezocht wordt door een oude geliefde uit Amerika, gaat de jongen er vandoor met de mooie stiefdochter van de Amerikaan. Ze zwerven door het Friese landschap in de hoop een zorgeloos bestaan te hebben, maar ontmoeten overal achterdocht, misprijzen en haat.

Deze geestige en pretentieloze speelfilm-met-moraal van Wim Verstappen heeft een licht feministisch tintje: een jonge, getrouwde vrouw verlaat in een impuls haar man en kinderen omdat ze zichzelf op een of andere manier wil bewijzen buiten de schoot van het gezin.

Vooral de mannen in haar omgeving reageren afkeurend op dit schaamteloze vrouwelijke ‘vluchtgedrag’, dat volgens de westerse moraal zal moeten mislukken zonder dat iemand er echt de dupe van wordt.