Henriëtte Davids

biografie

Variétéartieste Henriëtte (Heintje) Davids kwam uit een artiestengezin dat veel op kermissen optrad. Haar broer Louis en zus Rika vormden begin twintigste eeuw een succesvol duo. Volgens haar familieleden was Henriëtte niet geschikt voor het artiestenberoep, vanwege haar gewone uiterlijk en gebrek aan podiumtalent. Dankzij haar doorzettingsvermogen kreeg ze haar carrière toch van de grond. Later wist ze haar korte gezette figuur in haar voordeel te gebruiken bij haar komische repertoire.

In 1907 begon Henriëtte bij de revue van Henri ter Hall met liedjes die haar broer Louis had geschreven. Na aanvankelijke weerstand stemde Louis, die niet meer met zus Rika optrad, erin toe een duo te vormen met Henriëtte. Ze hadden hun eerste, succesvolle optreden in 1910, in het Amsterdamse Theater Carré.

In 1914 sloot Davids zich aan bij de revues van het Amsterdamse Flora-theater, die werden geschreven door haar echtgenoot Philip Pinkhof. Daarna, in 1925, maakte ze de overstap naar de Bouwmeester-Revue, die binnen enkele jaren de grootste revue van Nederland zou worden.

In de jaren twintig en dertig speelde ze ook mee in een paar van de bekendste Nederlandse films uit die periode: Bleeke Bet, Oranje Hein, De Jantjes en Op stap. Ze werkte samen met alle grote komieken van haar tijd, van clown Johan Buziau tot acteur Johan Kaart. De Tweede Wereldoorlog dwong Davids en Pinkhof in 1942 onder te duiken. Het stel zou de oorlog overleven, maar Davids' zus Rika en broer Hartog kwamen om in een concentratiekamp. Louis was in 1939 al overleden.

Davids' eerste naoorlogse optreden was al in juni 1945, in het Amsterdamse Concertgebouw. Het is haar tot haar spijt nooit gelukt om los van haar broer Louis te worden gezien. Wel is ze zijn nummers altijd blijven zingen.

In 1948 ontving ze de Louis-Davidsring van de gemeente Rotterdam. Deze gaf ze in 1954 door aan Wim Kan, toen ze samen met haar man Pinkhof afscheid nam van het theater. Haar laatste filmrol speelde ze in 1949, in de komedie Een koninkrijk voor een huis.

Toen Pinkhof in 1956 overleed besloot Davids weer op te treden. Dit besluit resulteerde in een lange reeks afscheidstournees die tot halverwege de jaren zestig zou duren.