Antwerpen

Nederlands bioscoopjournaal met opnamen van onder andere een staking van bouwvakarbeiders, de laatste zesdaagse van Gerrit Schulte en het statiebezoek van de president van Peru.

De Utrechtse autodidact Jos Stelling werkte ruim twee jaar aan de verfilming van het Middelnederlandse mirakelspel Mariken van Nieumeghen. Aan de film, die voor een groot deel werd gedraaid in het Betuwse stadje Buren, werkten achthonderd amateur-acteurs en figuranten mee.

De opnamen resulteerden in zes uur film die door Stelling werd gemonteerd tot een ongemakkelijk drama van drie uur. Vervolgens ontfermde producent Rob du Mée zich erover. Jan Bosdriesz werd aan het werk gezet en monteerde een nieuwe versie van twee uur. Mies Bouhuys leverde nieuwe dialogen.

Dit is een vrij trouwe verfilming van Willem Elsschots veertig bladzijden tellende melancholische novelle uit 1948, zijn laatste werk.

Frans Buyens, die de schrijver persoonlijk had gekend, speelde al langer met het idee van een verfilming, maar Elsschots familie weigerde de rechten te verkopen. Ook Henri Storck, Charles Dekeukeleire en André Delvaux hadden met vergelijkbare filmplannen rondgelopen. Maar in 1971 stond dochter Adèle De Ridder dan toch de rechten af, en meteen kon eminent documentarist Buyens beginnen aan zijn tweede fictiefilm.

Sociaal drama over een arm stadsmeisje dat in de prostitutie terechtkomt.

Keetje Tippel is een van de grote publiekstrekkers van de jaren zeventig. De film verhaalt de lotgevallen van een eenvoudig straatmeisje, dat zich als prostituee staande weet te houden in de grote stad. Uiteindelijk laat ze zich uithuwelijken aan een adellijke heer die haar als rijke weduwe achterlaat.

België - Nederland 4-0