Pallieter

Samenvatting

Pallieter leeft met zijn vriendin in een occulte sfeer die haar naar zelfmoord drijft. Vanaf dan raakt hij dusdanig onder invloed van de natuur dat hij zijn vorige bestaan afzweert en met een kinderlijke blijheid het leven met beide handen aangrijpt. Hij reageert fel tegen de technologische ontwikkeling en de milieuverloedering die daaruit voortvloeit.

Op een dag landt een vliegtuig dicht bij zijn huis en ziet hij, in een soort toekomstvisioen, hoe de weiden en bossen in een industrieel landschap ontaarden. De film geeft met deze slotwending - met luchtopnamen van de Antwerpse haven - een sterk vereenvoudigd beeld van de opkomende industrialisatie. Daartegenover staat een gelijkaardige mythologisering van de natuur, op de traditionele manier in beeld gebracht: loeiende koeien in groene weilanden.

Met Pallieter nam Roland Verhavert, op vraag van producent Jan van Raemdonck, andermaal een klassieeker uit de Vlaamse volksliteratuur ter hand. Eén vraag rees daarbij onmiddellijk: had het zin dit boek van Felix Timmermans nog eens af te stoffen? Pallieter leefde voort in de legende als een echte levensgenieter. De belevenissen van deze idyllische Jan Plezier zouden weinig stof bieden voor een hedendaagse film. Wellicht daarom gaven de auteurs - met scenarist Hugo Claus op kop - Pallieter een moderne draai. Zo evolueert de film van een echt boerenverhaal anno 1900 met alle bijbehorende folkloristische trekjes (feesten, schranspartijen, enz.) tot een soort ecologische fabel met hedendaagse thema's.