Ongewijde aarde

Samenvatting

Een zoon wil zijn vader, een zelfmoordenaar, herbegraven op de gewijde grond van een katholiek kerkhof.

Brabant in de jaren dertig van de vorige eeuw: de dorpspriester weigert een zelfmoordenaar volgens de katholieke rite te begraven. Zoon Louis komt in opstand - zijn vader zou de hand aan zichzelf hebben geslagen in een moment van opperste vertwijfeling, veroorzaakt door de economische crisis - en voert verhitte debatten met de priester. Tijdens een van die gesprekken krijgt de toornige geestelijke een beroerte en overlijdt. Louis grijpt zijn kans. Hij diept het reeds gedolven graf van de pastoor uit, graaft het stoffelijk overschot van zijn vader op en legt dit in het graf van de pastoor. Met een plechtig gezicht woont hij, vergezeld van zijn vriendin, de begrafenis van de pastoor bij.

Bij uitbreng werd regisseur Jef van der Heyden door katholiek Nederland heftig bekritiseerd: zijn mild satirische kijk op de Kerk en de nogal realistisch weergeven begravenisscènes schoten het gelovig deel der natie in het verkeerde keelgat. Voor de eerste keer in haar bestaan verbood de Centrale Commissie voor de Filmkeuring een film. Ongewijde aarde zou 'in strijd zijn met de goede zeden' en blijk geven van een alarmerend 'gebrek aan piëteit'. Na stevig protest van filmmakers en critici als Jan Blokker, Nico Scheepmaker, Wim Verstappen en Jan Vrijman werd het verbod op vertoning ingetrokken. Jef van der Heyden trok zich na alle commotie terug uit de speelfilmsector.