Gerard Rutten

biografie

Gerard Rutten was in de jaren twintig actief als veelzijdig kunstenaar. Hij ontwierp decors, kostuums en affiches voor het theater.

Eind jaren twintig vertrok hij naar Berlijn, waar hij zijn carrière als filmer begon bij de UFA, een van de grootste filmstudio’s van die tijd. Zijn eerste film maakte Rutten als plaatsvervangend regisseur, zonder op de titels te worden vermeld.

Aan het begin van de jaren dertig was hij actief in Nederland, waar hij de films Finale en Terra nova  maakte. De eerste poging - Finale - liep op een fiasco uit en ook Terra nova was weinig succesvol. In 1934 had Rutten wel succes met het Zuiderzeedrama Dood water.

Twee jaar later draaide hij Rubber; een schets van het leven van de Deli-planters, waarvoor Rutten buitenopnamen had gemaakt in de jungle en op de desa’s van Sumatra. De reacties op de film waren gemengd, maar achteraf blijkt Rubber – een sociale satire over het leven in een Hollandse plantersgemeenschap tijdens Sumatra’s roaring twenties, met de latere Hollywoodacteur Frits van Dongen in de hoofdrol – van hoog artistiek gehalte.

Na twee afgebroken projecten vertrok Rutten gedesillusioneerd naar Berlijn, waar hij een totaal veranderde samenleving aantrof: inmiddels waren de nazi’s aan de macht gekomen.

Eenmaal terug in Nederland maakte Rutten een aantal korte films in de Cinetone Studio's, maar ook hier voelde hij de hete adem van de nazi's in zijn nek, zo vertelt Rutten in zijn autobiografie 'Mijn papieren camera'. Via Spanje trok hij naar Engeland, waar hij de laatste oorlogsjaren verbleef in de nabijheid van koningin Wilhelmina en prins Bernard.

Vanaf 1948 richtte Rutten zich weer volledig op het filmen, echter met weinig succes. In 1953 werd hij gevraagd voor de regie van Sterren stralen overal, een luchtige film over emigreren. Rutten stemde in, met het vooruitzicht daarna een serieuze film te mogen maken. Die kwam er echter nooit. Noodgedwongen accepteerde hij een aanbod van Joop Geesink, die hem vroeg voor reclamefilms. Daarnaast maakte hij nog enkele films, waaronder Wederzijds (1963), een documentaire over koningin Wilhelmina. Maar na 1963 kwam geen project verder dan het scenariostadium.