Pieter Moleveld

biografie

Pieter Moleveld heeft zijn filmopleiding genoten aan de Vrije Academie in Den Haag. Hij is een van de vele leerlingen van Frans Zwartjes. Molevelds eerste films zijn theatrale ensceneringen met veel pathos en engagement.

Zijn latere films kunnen worden bestempeld als ‘poëtische documentaires’. Hij gebruikt aan de realiteit onttrokken, documentaire beelden die hij op een associatieve manier monteert en daarna voorziet van muziek. Door te manipuleren met de lenzen kregen zijn beelden een soort surreële sfeer, waarbij achter de verstilde beelden nog steeds het theatrale zichtbaar is.

In een interview met Petra van der Ree in De Filmkrant zegt Moleveld over zijn films: ‘Ik zoek naar pure beelden, van alle menselijke smet ontdaan. Ik film veel in de natuur, de natuur heeft iets mystieks, iets onschuldigs. Het merendeel van mijn films gaat toch over de dood, ik zoek naar het beeld van de dood, naar een metafoor ervan. Dat kan natuurlijk niet, want niemand heeft een beeld van de dood zolang je nog leeft. Dat geeft het filmmaken iets buitengewoon onechts. Ook uit doodsangst zoek ik naar een beeld van de dood. Dat eerste shot in Passages, een lange rijder langs een landweg, dat is wat je volgens mij na de dood ziet. Het is onkenbaar, maar toch probeer je er een vorm aan te geven. Proberen die angst in beeld te krijgen kan troost bieden.’

In 2004 nam Moleveld met de film Lamento Emori Elegy afscheid van de filmwereld. Hij was teleurgesteld in het onvriendelijke klimaat voor de experimentele film; de eeuwige strijd voor financiering en de geringe respons van publiek en critici.