Kurt Gerron

biografie

De in Berlijn geboren Gerron wordt in 1914 opgeroepen voor dienst. Omdat hij zo ernstig gewond raakt dat hij niet meer ingezet kan worden, mag hij medicijnen studeren en als frontarts werken.

Na de oorlog stopt hij met de opleiding en besluit acteur te worden. Hij speelt in verschillende toneelstukken en vanaf de tweede helft van de jaren twintig bijrollen in films als Die weisse Hölle vom Piz-Palü (Arnold Franck, 1929) en Der blaue Engel (Josef Von Sternberg, 1930) In dezelfde periode begint hij ook met regisseren.

In 1933 emigreert de joodse Gerron vanwege het politieke klimaat in Duitsland naar Frankrijk, Oostenrijk en in 1935 naar Nederland. Hier regisseert hij voor producent Loet C. Barnstijn de boekverfilmingen Het Mysterie van de Mondscheinsonate en Merijntje Gijzen’s Jeugd en de documentaire AVRO’s Glorie. Tevens regisseert hij de Nederlandse nasynchronisatie van Walt Disney’s Snow White and the Seven Dwarfs (1937) en de Nederlands/Italiaanse productie Drie Wenschen / I tredesideri.

Na de bezetting blijft Gerron in Amsterdam, al krijgt hij een beroepsverbod voor de film. Hij treedt op in theater en cabaret, en wordt directeur van de Hollandsche Schouwburg, die op last van de bezetter in 1941 wordt omgedoopt tot Joodsche Schouwburg; het is de enige toegestane uitgaansgelegenheid voor joden.

In 1943 wordt Gerron naar Westerbork gebracht, in februari 1944 naar Theresienstadt gedeporteerd. In augustus en september van dat jaar regisseert hij daar Der Führer schenkt den Juden eine Stadt, een propagandafilm die van de nazi’s gemaakt moet worden om de argwaan die internationale instanties tegen de kampen koesteren te sussen. Direct na het voltooien van de film wordt Gerron met de andere medewerkers aan de film op transport naar Auschwitz gezet waar ze bij aankomst worden vergast.