Levensschaduwen

Samenvatting

De ingenieur bij Atlas Staalwerken Henri van Dijck heeft een zeer goedkope manier gevonden om gehard staal te produceren. De manager, die vanwege de slechte zaken overweegt de fabriek te sluiten, heeft hij nog niets verteld. Een arbeider die ruzie heeft met Van Dijck, legt de hand op zijn formule en presenteert dit aan de manager als zijn eigen ontdekking. Het resultaat is dat de fabriek open kan blijven. Wanneer hij het nieuws leest, vraagt Van Dijck aan de manager hem de formule te laten zien en herkent deze als zijn eigen. In een woedeaanval vermoordt hij de manager.

Voor tien jaar draait hij de bak in. In deze tijd overlijdt zijn vrouw en zijn getrouwde zoon wordt de nieuwe manager van het bedrijf. Van Dijck verzoekt zijn zoon hem niet meer te bezoeken en hem te vergeten. Na zijn vrijlating krijgt Van Dijck een baan als brander, maar hij wordt weer weggestuurd vanwege zijn lichamelijke zwakheid. Omdat hij erg graag zijn zoon wil zien, weet hij onder een andere naam een baan als nachtportier bij de fabriek te krijgen.

Al de eerste nacht breekt een jonge werknemer in en steelt vijf briefjes van honderd gulden. Van Dijck wordt verdacht van de diefstal en ontslagen. Die nacht bezoekt de echte dief het 'Kristalpaleis' en merkt dat hij is bestolen. Hij beschuldigt een vrouw en als de politie komt, vinden ze vier briefjes bij haar. Op dat moment komen de twee detectives die het onderzoek in de fabriek leiden, binnen en herkennen de jongeman. Omdat ze de zaak verdacht vinden, vergelijken ze de serienummers op de biljetten met die van het uit de fabriek gestolen geld.

De jongeman wordt gearresteerd en de manager wordt op de hoogte gesteld. Van Dijck junior stuurt een excuusbrief naar de nachtportier en vraagt hem de baan weer aan te nemen. Dan ontdekt hij dat de man die bekend staat als meneer de Bruin in werkelijkheid zijn vader Henri van Dijck is, die hijzelf als dief heeft weggestuurd. Wanneer de jonge Van Dijck het verhaal aan zijn vrouw vertelt, zegt zij dat de oude man bij zijn familie thuishoort. Ze stuurt hun dochtertje met een boodschap naar de fabriek. Het kind benadert haar grootvader en zegt: 'Opa, mag ik je een zoen geven en kom je dan met me mee om voor altijd bij ons te blijven?' Dolblij omhelst Van Dijck het meisje en zijn zoon. Dan gaat hij met ze mee naar huis om de rest van de tijd in vrede te leven.