De duivel

Samenvatting

Graaf Henri de Vere is een sympathieke, maar losbandige jongeman. Hij heeft de erfenis van zijn ouders grotendeels verbrast in het gokpaleis van zijn louche vriend Verburg. Constance, die ook gokverslaafd is, heeft met Henri te doen en probeert te voorkomen dat hij al zijn geld over de balk smijt. Verburg waarschuwt Constance echter dat haar bemoeizucht ertoe kan leiden dat ze niet langer welkom is in het speelhuis.

Op een ochtend rijden Henri en Verburg terug naar Amsterdam, wanneer vlak bij het landhuis van de heer en mevrouw Van Marle hun auto het begeeft. Verburg is gecharmeerd van de jonge Henriëtte van Marle die hij daar ziet. Als ze thuiskomen, stelt hij Henri voor om met een paar vrienden een tocht met de motorboot te maken en in de buurt van het landgoed van Van Marle te gaan picknicken. Wanneer Henri en Henriëtte elkaar ontmoeten, is er direct een wederzijdse aantrekkingskracht, tot grote woede van Verburg. Kort daarna treden de twee in het huwelijksbootje.

Een paar jaar later staat Henri volledig onder de duivelse invloed van de jaloerse Verburg, die vastbesloten is hem te ruïneren. Henri heeft het fortuin van zijn vrouw vergokt. Wanneer zij haar vader om financiële steun vraagt, krijgt de oude man een hartaanval en sterft. Verburg raadt Henri aan Nederland te verlaten en elders een nieuw leven te beginnen. Maar eerst laat hij hem kennismaken met zijn zakenpartner Lablache. Lablache belooft de jongeman aan werk te helpen, maar aangezet door Verburg haalt hij hem over zijn avonden in het speelhuis en in de opiumkit van Li-Hung-See door te brengen.

Constance, die de intriges van Verburg doorziet en een zwak voor Henri heeft, spoedt zich naar Amsterdam om Henriëtte op te halen en naar de opiumkit te brengen. Om de vrouw echter de aanblik te besparen van haar aan lager wal geraakte echtgenoot, gaat ze alleen naar binnen en ziet hoe Verburg de spot met Henri drijft. Hierop schiet Constance Verburg neer en pleegt zelfmoord.

Henri gaat naar Canada en laat een brief achter aan Henriëtte, waarin hij schrijft dat hij haar pas onder ogen wil komen als hij vindt dat hij haar weer waard is. Na enkele jaren zien we Henri en zijn vrouw samen gelukkig in Canada, waar Henri boer is geworden. Henriëtte kijkt met haar kind op de arm naar Henri op zijn oogstmachine. Op het gras ligt een tafelkleed uitgespreid en wanneer de vesperklokken luiden, vouwen Henri en Henriëtte hun handen en danken de Heer voor alle goeds dat Hij hun in hun nieuwe leven heeft geschonken.