Boris Lensky

biografie

Boris Lensky werd in 1883 geboren als John Chits. Hij groeide in Haarlem op, volgde een klassieke vioolopleiding aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en studeerde daarna in Brussel. Korte tijd speelde hij in het Concertgebouworkest onder leiding van Willem Mengelberg. Uiteindelijk koos hij echter voor een loopbaan als violist in amusementstheaters, onder de naam Boris Lensky.

Hij speelde een tijdje in een theater aan het Londense Piccadilly Circus en werd, eenmaal terug in Nederland, bioscoopviolist in het Amsterdamse Cinema Palace. Met Max Tak, de orkestleider van het Tuschinski Theater, groeide Lensky uit tot de populairste Amsterdamse bioscoopmusicus.

In 1914 vertolkte hij de hoofdrol in de korte film Zijn viool van Filmfabriek Hollandia. In Zijn viool was Lensky een jonge violist die musiceerde voor de dochter van een houtvester. Toen er brand uitbrak, redde het meisje met gevaar voor eigen leven zijn Stradivarius uit de vlammen. Op haar sterfbed speelde de violist haar lievelingsmuziek, de 'Elegie Hongroise'. Lensky begeleidde de film live vanuit de orkestbak in de bioscoop.

Eind jaren tien begon Lensky plaatopnamen te maken voor het Engelse label Columbia. In totaal zou hij tientallen platen opnemen. Toen midden jaren twintig de radio opkwam, werd Lensky een van de vaste medewerkers van de AVRO. Hij was vaak op de radio te horen, in recitals en in het populaire programma 'De bonte dinsdagavondtrein'. Na de komst van de geluidsfilm, die de meeste bioscoopmusici uit de bioscopen verdreef, werd het radiowerk zijn belangrijkste bron van inkomsten.

Tot de Tweede Wereldoorlog een einde aan zijn radiocarrière maakte: Lensky, die joods was, moest onderduiken. Na de oorlog trad hij nog een tijd op als restaurantpianist.