Fien de la Mar

biografie

Nederlandse actrice, revuester en diva; dochter van de acteurs Nap de la Mar en Clasina Klopper.

De la Mar verliet de Rotterdamse meisjes-HBS kort voor haar eindexamen en was vanaf dat moment aan het toneel. Niet veel later stond ze met Louis Davids in de revue ‘Had je me maar’. Eind jaren twintig van de vorige eeuw trad ze toe tot het Rotterdamsch Hofstad Tooneel dat de Koninklijke Schouwburg in Den Haag bespeelde, onder leiding van Cor van der Lugt Melsert.

Vanaf 1934 speelde De la Mar in een aantal geluidsfilms. Als ervaren zangeres werd ze gecast in de Jordaanfilms De Jantjes en Bleeke Bet; in Het leven is niet zoo kwaad en Op stap speelde ze zelfs min of meer zichzelf. Toch voelde ze zelf dat de geluidsfilm een paar jaar te laat voor haar was gekomen:  haar eerste filmrollen kwamen toen ze midden dertig was. Haar achtste film, Ergens in Nederland, werd haar laatste. De oorlog bleek voor De la Mar – net als voor veel andere acteurs – een te grote onderbreking van haar filmcarriére.

De la Mar - die zich niet inschreef bij de Cultuurkamer - trouwde in 1941 met architect Piet Grossouw. Na de bevrijding openden zij in de Amsterdamse Marnixstraat vlakbij het Leidseplein het De la Mar Theater: zij had er successen in cabarets en als actrice. Het theater was echter geen financiëel succes en werd in 1952 overgenomen door Wim Sonneveld, die het omdoopte tot het Nieuwe de la Mar Theater.

De la Mar, die altijd al een bijzonder grillige en wisselvallige persoonlijkheid was geweest  en haar tegenspelers  soms het leven behoorlijk zuur maakte, werd steeds labieler na de dood van haar man. Uiteindelijk overleed ze in 1965 aan de gevolgen van een tweede zelfmoordpoging.