keizer Wilhelm II van Duitsland

biografie

Keizer Wilhelm II werd geboren als oudste zoon van de latere keizer Frederik III en Victoria van Saksen-Coburg-Gotha, dochter van de Britse koningin Victoria. Doordat bij zijn geboorte een schouderzenuw was beschadigd, had Wilhelm een verlamde linkerarm, die korter zou blijven. Zijn moeder onderwierp hem aan een nogal spartaanse opvoeding. Dit resulteerde wellicht in Wilhelms latere voorliefde voor militair vertoon en robuuste hobbies als jagen, zeilen en houthakken. Toen Wilhelms vader Frederik in 1888 keizer werd, was deze al ernstig ziek. Hij stierf binnen enkele maanden en Wilhelm werd keizer Wilhelm II. Hij ontsloeg rijkskanselier Von Bismarck om zelf meer macht te hebben, maar hij was niet erg bedreven in het naar zijn hand zetten van staatszaken en had fixaties – zoals het aanleggen van een grootse Duitse vloot – die politiek ongelukkig uitpakten.

Toen de Eerste Wereldoorlog zich aandiende bleek Wilhelm als opperbevelhebber incompetent; de legertop wist hem in 1916 opzij te schuiven. In de loop van de oorlog werd de keizer zo impopulair dat hem werd gevraagd af te treden om een kleinzoon vorst binnen een constitutionele monarchie te laten worden. Wilhelm weigerde en in 1918 brak de zogeheten Novemberrevolutie uit, die er in zou resulteren dat hij werd afgezet.

Omdat het leger hem niet meer wilde gehoorzamen en de geallieerden hem wilden arresteren verkoos hij uiteindelijk ballingschap in Nederland, dat neutraal was gebleven gedurende de Eerste Wereldoorlog. Hier trok hij in 1920 in Huis Doorn. In de periode tot de Tweede Wereldoorlog hield Wilhelm zich voornamelijk bezig met houthakken; na verloop van tijd had hij bijna het hele landgoed ontbost. Na de Duitse invasie in 1940 besloot hij te blijven. Het Duitse regime besloot de voormalige keizer huisarrest te geven op Huis Doorn. Wilhelm stierf in de zomer van 1941 aan een longembolie en werd bijgezet in een mausoleum bij Huis Doorn.