Ricercar

Samenvatting

De film bestaat uit twee lange, soepele rijders door een gebouw. Langzaam beweegt de camera door de gangen en ruimtes. In een van de ruimtes zit een celliste – France Marie Uitti – te spelen.

De twee lange camerabewegingen zijn als een dubbelbeeld over elkaar gelegd waarbij het tweede beeld als het ware gecentreerd over het eerste beeld is gelegd. Doordat het tweede beeld kleiner is, zien we aan de randen van het kader de eerste camerabeweging nog terug; als een soort contrapunt tegen het middenbeeld dat onze aandacht trekt.

Kölgen heeft dit effect verkregen door de film tweemaal door te camera te laten lopen waarbij met behulp van maskers eerst het de ene rijder wordt gefilmd en daarna – op het nog onbelichte deel – de tweede.

Het geheel is een soepele choreografie waarbij beide beelden uiteindelijk overgaan in een helwit belicht beeld.