Adriaan Ditvoorst

biografie

Adriaan Ditvoorst was een Nederlandse filmmaker. Ditvoorst behoorde begin jaren zestig tot de eerste lichting Nederlandse Film Academie-studenten. Net als andere regisseurs uit de zogenaamde 'eerste golf', onder wie Wim Verstappen en Frans Weisz, voelde Ditvoorst zich sterk aangetrokken tot de ideeën van nouvelle vague-filmers als Jean-Luc Godard, Claude Chabrol en François Truffaut.

Ditvoorst debuteerde in 1965 met de korte productie Ik kom wat later naar Madra. De film werd geroemd om zijn tegendraadse beeldtaal en geluidsmontage. Voor zijn speelfilmdebuut Paranoia nam Ditvoorst W.F. Hermans' gelijknamige novelle tot uitgangspunt. Net als het boek handelt de film over een man met achtervolgingswaanzin. Waanzin zou een terugkerend thema blijken in Ditvoorsts oeuvre. Zoals in de korte film De blinde fotograaf (1973), een absurdistisch verhaal, gesitueerd in een vervreemdende, fraai uitgelichte omgeving. De duistere, weinig alledaagse verhalen van Adriaan Ditvoorst sloegen bij het grote publiek nooit echt aan. Critici waren doorgaans wel te spreken over de esthetische kwaliteiten van zijn films en Ditvoorsts sterke spelregie.