Schoenen, stoel.

Samenvatting

Ik had al een tijdlang zin om een filmpje te maken. In de studio was het aanvankelijk een enorme troep, maar met wat hulp van mensen die op dat moment even niets te doen hadden was het vrij snel opgeruimd. De schoenen heb ik van mijn vader geleend. Zij waren eigenlijk een stuk te klein, maar dat komt omdat m’n vader überhaupt een stuk kleiner is dan ik.

Toen de film af was, heb ik een mooie wandeling gemaakt door een park, en op de terugweg gelijk maar even de schoenen teruggebracht.

Op de hoek van de straat liep ik bijna een man omver (het was al schemerig) die iets kleiner was dan ik en iets groter dan mijn vader. (Gijs Schneemann in de folder voor de Cine-q-prijs – 1978)