#11 (Marey <-> Moiré)

Samenvatting

Joost Rekvelds film is geheel opgenomen in de werkkamer van de filmmaker. Er is een opstelling gemaakt waarbij een witte wijzer met wisselende frequentie ronddraait voor een zwart vlak. De wijzer wordt beschenen door een stroboscopische lamp met een eveneens wisselende frequentie. De lamp staat loodrecht op de wijzer. Door met behulp van een semi-doorlaatbare spiegel een camera in dezelfde as als de lamp te plaatsen wordt de wijzer opgenomen. Ook de camera is aangepast en heeft een variabele sluitertijd. De camera, lamp en roterende wijzer worden aangestuurd door een computerprogramma dat de verschillende frequenties en sluitertijden reguleert. De interferentiepatronen die door deze experimentele opstelling worden gegenereerd vormen de basis van # 11: de zwart-wit beelden worden met behulp van een optische printer bewerkt waardoor geïntegreerde kleurbeelden van deze patronen ontstaan. Op deze manier ontstaat er een abstracte compositie.

Met Marey verwijst Rekveld naar de Franse wetenschapper Étienne-Jules Marey, die eind 19de eeuw met zijn chronofotografische platen grafische weergaven gaf van bewegingen. Door een opvliegende vogel meerdere malen op hetzelfde negatief te fotograferen, kon de volledige vliegbeweging in één beeld gevangen worden. Wat Marey deed, was het opdelen van een beweging in kleinere delen en die binnen één beeld tonen. Ook Rekveld deelt in #11 de tijd op in delen. En raakt daarmee aan het wezen van de film: het tonen van ‘een wereld’ in – gewoonlijk – 24 beelden per seconde. Moiré verwijst naar de Zwitserse fotograaf Ernst Moiré, de ontdekker van een naar hem genoemd interferentie-effect.